سفر کردن همیشه از یک جایی شروع می‌شود، یک وقت‌هایی دانشجوییم و همه چیز در سفرهای ارزان، هتل‌های کم قیمت و ساندویچ بندری خلاصه می‌شود، یک وقت‌هایی هم بعد از هفته‌ها کار کردن، فکر لم دادن در کاناپه‌های یک هتل 5 ستاره، خوردن استیک تنوری و آب گریپ فروت آتش سفر را به جانمان می‌اندازد. گاهی هم داستان سفر از خواندن یک مقاله شروع می‌شود، مقاله‌ای در مورد سفر به اصفهان …

این مقاله یک راهنمای سفر به اصفهان است، از هزینه‌های سفر به اصفهان گرفته، تا معرفی جاهای تاریخی و دیدنی اصفهان. کجا برویم، چه بکنیم و همه آنچه که در این مسافرت لازم دارید. برویم ببینیم در اصفهان چه خبر است.

اصلا چرا سفر به اصفهان؟

نصف جهان. بله، البته این‌روزها شاید این شعار «اصفهان، نصف جهان» کلیشه‌ شده باشد. اما شاهکارهای معماری اصفهان در سطح جهانی و بین‌المللی مطرح است و کسی نمی‌تواند منکر این باشد. قرن‌ها گذشته است، اما هنوز هیچ کجای جهان نمی‌توانید میدان نقش جهان را ببینید. معماران فراوانی سراسر جهان پل‌های متنوع با مصالح رنگارنگ ساخته‌اند، اما هنوز خواجو و سی و سه پل اصفهان نظیر ندارد.

از همه اینها گذشته، چه کسی می‌تواند در برابر وسوسه قدم زدن در سنگفرش‌های محله سنگتراش‌ها، نوشیدن قهوه‌های دست‌ساز ارمنی‌ها و گوش سپردن به آوازهای نوازنده‌های خیابانی این محله مقاومت کند؟ یا کسی هست که در برابر زیبایی‌های مسجد شیخ‌لطف‌الله دیوانه نشود؟

دست به کار شوید، آستین‌ها را بالا بزنید و یک برنامه اساسی برای سفر به اصفهان بچینید. البته بعد از اینکه این مقاله را کامل خواندید و با اصفهان زیبا کامل آشنا شدید.

خب حالا وقت ان است که کمی اطلاعات کلی در مورد اصفهان را با هم مرور کنیم.

اصفهان کلا چه جور شهری است؟

مواردی که در ادامه می‌خوانید کلیاتی از اصفهان هستند که می‌توانند قبل سفر اصفهان به شما دید خوبی بدهند.

برداشت اول: شهری تمیز و باطراوت

چیزی که در مورد اصفهان اول از هرچیز توجه‌تان را جلب خواهد کرد، سرسبزی و تمیز بودن آن است. انصافا در این زمینه شهرداری اصفهان خیلی خوب عمل کرده. با اکثر مسافرینی که تا به حال حرف زده‎‌‌ام، از تمیزی اصفهان لذت برده‌اند. بدون اغراق می‌توانم بگویم که اصفهان یکی از تمیزترین و سرسبزترین شهرهای ایران است. کافی است کمی در خیابان‌های چهارباغ عباسی زیر سایه درختان چنار قدم بزنید، تا بفهمید چه می‌گویم.

برداشت دوم: کهنه‌شهر امروزی

وقتی از بافت سنتی حرف می‌زنم، منظورم خانه‌های متروکه و درب و داغان و کوچه پس‌کوچه‌های کثیف و رنگ و رو رفته نیست. از قضا اصفهان شهری است که خیلی هم خوب به روز شده، اما توانسته است که بافت سنتی خود را هم به خوبی و زیبایی حفظ کند. منظورم چیست؟

منظورم این است که همه چیز در اصفهان با حفظ اصالت قدیمی شهر انجام شده. شما در اصفهان به ندرت آسمان‌خراش‌های چندین و چند طبقه می‌بینید و خیلی از بافت و بناهای قدیمی به زیبایی احیا شده‌اند. در ادامه از این فضاها بیشتر می‌خوانید.

برداشت سوم: شهری نیمچه کویری

اصفهان در منطقه کویری قرار گرفته و به همین دلیل آب و هوای آن نسبتا خشک است، اختلاف دمای شب و روز نسبتا زیاد است. تابستان‌ها گرم و زمستان‌هایش سرد است. در اصفهان اصولا بارندگی‌های ممتد و طولانی نداریم. بهترین زمان سفر به اصفهان از نظر آب و هوا، پاییز و بهار است، چراکه هوا بسیار عالی است و می‌توانید پیاده بسیاری از جاهای شهر را بگردید.

آب و هوای اصفهان چگونه است؟

همانطور که بالاتر اشاره کردم، آب و هوای اصفهان تقریبا کویری است، اختلاف دمای هوای روز و شب بالاست، زمستان‌ها سرمای خشکی دارد و عموما بادهای سردی می‌وزد. تابستان‌ها هوای نسبتا گرم و خشکی دارد. بالاترین درجه حرارت به 40 درجه می‌رسد. بهار و پاییزهای زمستان هوا مناسب است. میانگین در شهر اصفهان نسبتا پایین است و معمولا از باران‌های ممتد خبری نیست و بارش‌ها زود قطع می‌شوند.

اصفهان مهد جاذبه های تاریخی ایران بوده و با برخورداری بیش از ۶ هزار بنای تاریخی، به نصف جهان شهرت پیدا کرده است. اما این شهر در کنار جاذبه های تاریخی فراوان، مکان های تفریحی بسیاری نیز داشته که سبب شده اصفهان به یکی از بهترین مقاصد سفر و گردشگری بدل شود.

با وبلاگ اقامت ۲۴ در معرفی و آشنایی با مکان های تفریحی اصفهان همراه باشید.

باغ گلها اصفهان

باغ بزرگ گل ها، یکی از نقاط دیدنی و تفریحی اصفهان بوده و در میدان بزرگمهر، ابتدای خیابان سلمان فارسی و در مجاورت رودخانه زاینده رود واقع شده است.

این جاذبه وصف ناپذیر، در دهه ۷۰ تاسیس و مورد بهره برداری قرار گرفته است.

باغ گل های اصفهان با کاربری چندگانه تفریحی، فرهنگی، آموزشی و پژوهشی، دارای قسمت هایی مختلف از قبیل پاویون ورودی، باغ صخره ای، آبشار باغ، محوطه مخصوص کودکان، محوطه باغ، باغ گیاهان دارویی و خوراکی، آب نماها با عناصر معماری سنتی و مدرن است.

آدرس: اصفهان، میدان بزرگمهر، ابتدای خیابان سلمان فارسی و در مجاورت رودخانه زاینده رود

بیشتر بخوانید : “درباره باغ گلها اصفهان”

باغ پرندگان اصفهان

یکی از جاذبه های توریستی، گردشگری و تفریحی اصفهان باغ پرندگان بوده که داری مساحتی بالغ بر ۵۵۰۰۰ مترمربع است.

این باغ که جلوه گر آفرینش است توسط شهرداری اصفهان در مرداد سال ۱۳۷۵ تاسیس و هم اکنون زیر نظر سازمان رفاهی تفریحی شهرداری فعالیت می کند.

در محوطه داخلی باغ با مساحت ۱۷۰۰۰ مترمربع، بیش از ۵۰۰۰ گونه مختلف پرنده از ایران و دیگر کشورهای جهان گردآوری شده است.

باغ پرندگان که از زیباترین باغ های خاورمیانه بشمار می آید، در ۴ کیلومتری غرب پل وحید، در حاشیه زاینده رود و انتهای پارک جنگلی ناژوان واقع گردیده است.

آدرس: ۴ کیلومتری غرب پل وحید، در حاشیه زاینده رود و انتهای پارک جنگلی ناژوان

بیشتر بخوانید : “آشنایی با باغ پرندگان اصفهان”

پارک ناژوان

یکی از فضاهای سبز بکر و دست نخورده اصفهان که چون نگینی سبز در غرب این شهر خودنمایی می کند، پارک ناژوان این شهر است. در این پارک زیبا درختان ناژ و صنوبر بسیاری وجود دارد و به همین سبب نام آن را ناژوان گذاشته اند.

این پارک که یکی از جاذبه های طبیعی و مکان های تفریحی اصفهان بشمار می آید، بیش از ۱۲۰۰ هکتار وسعت دارد.

در این پارک امکانات تفریحی نظیر دوچرخه سواری، والیبال، تله سیژ، باغ پرندگان، باغ خزندگان، باغ پروانه ها و باغ گل های زینتی وجود دارد که می توان با حضور در این پارک، روز خاطره انگیزی را خلق کرد.

آدرس: اصفهان جاده حاشیه شهر، بخش غربی اصفهان

شهر رویایی اصفهان

شهر رویایی اصفهان یکی از مجتمع های مدرن تفریحی و گردشگری این شهر بوده و می توان در آن تفریحاتی مانند سینمای چهاربعدی، گردش فضایی، شهر دایناسورها و بازی های آبی را تجربه کرد.

تله کابین صفه

پارک کوهستانی صفه یکی از مکان های طبیعی و تفریحی اصفهان بوده که وجود تله‎کابین به جذابیت آن بسیار افزوده است. در این پارک دو خط تله کابین وجود دارد که خط اول آن دارای ۵۰ کابین ۴ نفره بوده و از روی بزرگراه صفه تا بالای گردنه باد بالا می رود.

با استفاده از این تلکه کابین و حضور بر روی ارتفاعات پردنه باد بالا می توان چشم انداز زیبایی از شهر اصفهان به ویژه قلعه شاهدژ که یکی از مکان های تاریخی اطراف اصفهان است را نظاره کرد.

خط دوم تله کابین صفه از روی ارتفاعات بادبالا به سمت قله شاه دژ حرکت کرده و فاصله کمتری از خط یک را سپری می کند.

در ایستگاه تله کابین صفه امکانات رفاهی نظیر رستوران، کافی شاپ، شهربازی و مرکز بولینگ وجود داشته و می توان در سفر به تله کابین صفه از آنها نیز بهره برد.

گرمای تابستان، ترافیک خسته کننده و زندگی شهری با ریتم تند و از پا در آورنده خود، همه و همه از جمله دلایلی هستند که باعث می شوند تا شهروندان شهرهای بزرگ، حتی برای چند ساعت، آرزوی دوری از شهرهای خود را داشته باشند. تهرانی ها هم از این قاعده مستثنی نیستند. ساکنین این کلان شهر شلوغ هم به دنبال تکه هایی از طبیعت بکر خدا هستند تا بتوانند چند ساعتی به آن پناه برده و از مشغولیات شهر فرار کنند. پیشنهاد ما در مجله مستر بلیط چشمه آب معدنی خمده در 20 کیلومتری جنوب شهرستان فیروزکوه است. مکانی در فاصله تقریبا دو ساعته از تهران که بازدید از چشمه طبیعی آن در کنار امکان شنا در آب فرح بخش و باغ های میوه سرسبز و رودخانه های پر آب و خروشان و هچنین خنکای هوا، تجربه ای فراموش نشدنی برای شما به ارمغان خواهد آورد. با همراه باشید تا اطلاعات بیشتری در خصوص چشمه آب معدنی خمده کسب کنید.

تاریخچه چشمه آب معدنی خمده

چشمه آب معدنی خمده، این نام را به دلیل همجواری با روستای سرسبز خمده از توابع شهرستان فیروزکوه کسب کرده است. خمده، روستایی زیبا و کوهستانی به شمار می رود که بافت قدیمی خود را حفظ کرده است. علاوه بر این در سمت شرق روستا و در کنار دیواره کوه، هنوز می توان شاهد آثار و باقی مانده هایی از دیوارهای قدیمی باشیم که احتمالا چیزی در حدود هزار سال از عمر آنها می گذرد. این چشمه تا چند سال قبل در اختیار سپاه پاسداران بود که دیوار کشی و کنترل ورود و خروج افراد توسط این نهاد، مانع حضور گردشگران بود. با پیگیری های انجام شده در سال های اخیر، این چشمه به شورای اسلامی روستای خمده واگذار شد. در حال حاضر کنترل و مدیریت چشمه آب معدنی خمده بر عهده شرکت تعاونی چشمه آب معدنی خمده قرار دارد که توسط اهالی روستای خمده تاسیس شده است. امید می رود که این تعاونی خدمات ارائه شده به گردشگران، به خصوص در زمینه بهداشت و جمع آوری زباله ها را بهبود ببخشد.

https://mrbilit.com/mag/khamdeh-spring/

شهر اصفهان، شهری که سال‌هاست لقب نصف جهان را به دوش می‌کشد، یکی از بزرگ‌ترین و زیباترین شهرهای ایران به شمار می‌رود که امروزه همه ما با جاذبه های گردشگری شگفت انگیزش آن را می‌شناسیم. شهر اصفهان به واسطه داشتن جاذبه های گردشگری ارزشمند که هرکدام روایتگر دوره‌ای از تاریخ ایران است، هر ساله گردشگران زیادی را به سوی خود می‌کشاند و در سال چندین تور اصفهان به مقصد این شهر برگزار می‌شود تا گردشگران داخلی خارجی متعددی، از تماشای این همه شگفتی در این شهر بهره‌مند شوند. اصفهان به واسطه وجود صنایع دستی غنی که از تاریخ و فرهنگ پربار و ذوق هنری مردمان این منطقه سرچشمه می‌گیرد، اخیراً به عنوان شهر خلاق صنایع دستی، در فهرست شهرهای خلاق یونسکو قرار گرفته است؛ اما شاید تنها برای سفر به این شهر رفته باشید و دلتان بخواهد بدانید که اصفهان چگونه شهری است و شرایط زندگی در آن چگونه است. پیشنهاد می‌کنیم این مقاله از وبلاگ علاءالدین تراول را تا انتها دنبال کنید تا پاسخ بسیاری از سؤال‌های خود را بیابید.

موقعیت جغرافیایی اصفهان
شهر اصفهان، مرکزی استان اصفهان به شمار می‌رود و در فاصله‌ی 435 کیلومتری جنوب تهران قرار دارد. این شهر از شمال به شاهین شهر، از غرب به خمینی شهر، از شرق به سجزی و از جنوب به شهر فلاورجان محدود می‌شود. ارتفاع شهر اصفهان از دریا حدود 1570 متر است و این شهر 550 کیلومتر مربع مساحت دارد که باعث می‌شود جزء بزرگ‌ترین شهرهای ایران به شمار آید. اطراف اصفهان را از طرفی کوه و از طرفی کویر فراگرفته است؛ شمال و شمال شرق اصفهان به کویر می‌رسد و کوه‌های زاگرس نیز در غرب و جنوب غرب اصفهان قرار دارند. اصفهان بر روی دشتی مسطح در دامنه‌های زاگرس واقع شده و رود زاینده رود نیز که از رسته کوه‌های زاگرس سرچشمه می‌گیرد، از این شهر عبور می‌کند. اصفهان به 14 منطقه شهری تقسیم شده است.

آب و هوای اصفهان
آب و هوای اصفهان به دلیل اقلیمی که در آن قرار گرفته، معتدل و خشک است و میزان بارش نسبتاً پایینی دارد. حداکثر دمای هوا در تابستان‌های اصفهان 39 درجه و در زمستان تا 18- درجه سانتی‌گراد نیز می‌رسد؛ اما میانگین دمای اصفهان 27 درجه سانتی‌گراد محاسبه می‌شود و میانگین بارش سالانه‌ای معادل 113 میلی لیتر دارد.
اطلاعات جمعیت شناختی اصفهان
بر اساس آخرین سرشماری‌ها در سال 1396 شهر اصفهان با جمعیت 2243249، پس از تهران و مشهد، سومین شهر پرجمعیت ایران شناخته شد. تراکم جمعیت در اصفهان 2471 نفر بر کیلومتر مربع و رشد جمعیت از سال 1385 تا 1390 حدود 13/1 درصد بوده است. مردم اصفهان عموماً فارسی‌زبان هستند اما از دیرباز اقوام زیادی در این خطه از ایران می‌زیسته‌اند و امروزه نیز در این استان با تنوع اقوام، زبان و فرهنگ‌ها رو به رو هستیم. علاوه بر فارس‌ها، اقوامی همچون لرها، کردها، ارمنی‌ها، یهودی‌ها، عرب‌ها، آذری‌ها و همچنین پناهندگان قانونی از کشورهای افغانستان و عراق در اصفهان ساکن هستند. فارسی‌زبانان استان اصفهان حدود 70 تا 83 درصد جمعیت اصفهان را تشکیل می‌دهند و لهجه‌های متعددی دارند که حتماً با آن آشنایی دارید و تا به حال به گوشتان خورده است.
اصفهان مهد دوستی و همزیستی مسالمت‌آمیز ادیان مختلف است. دین مردم اصفهان اسلام و مذهب رایج در آن شیعه است اما ارامنه، یهودی‌ها، زرتشتیان و دیگر اقلیت‌های مذهبی نیز در اصفهان زندگی و فعالیت می‌کنند. در سطح شهر علاوه بر مساجد می‌توانید کلیساها، کنیسه‌ها و آتشکده‌های مختلفی را ببینید که اغلب آن‌ها قدمتی تاریخی دارند و امروزه به عنوان جاذبه های گردشگری اصفهان مطرح‌اند. ارامنه اصفهان به طور عمده در محله جلفا اصفهان ساکن‌اند که در جنوب شهر قرار دارد و یکی از بهترین نقاط شهر محسوب می‌شود. یهودیان نیز اغلب در محله جویباره اصفهان ساکن‌اند.

تاریخچه اصفهان
خیلی‌ها تصور می‌کنند قدمت اصفهان به دوران صفویه می‌رسد اما باید بگوییم که قدمت این شهر خیلی بیشتر از این حرف‌هاست! طبخ نظر برخی باستان شناسان قدمت اصفهان به نیمه دوم هزاره چهارم قبل از میلاد می‌رسد، زمانی که اولین آبادی‌ها در به دلیل وجود زاینده رود در این منطقه شکل گرفتند. در برخی منابع دیگر مبینیم که در قرن چهارم هجری قمری و حدود هزار سال پیش، شهری به نام جی، در محل کنونی اصفهان وجود داشته که یکی از چند شهر آن زمان به حساب می‌آمده است. در اواخر عصر ساسانیان نیز هفت شهر در این منطقه وجود داشته که جی یکی از آن‌ها بوده است. شهر جی در واقع "گِی" نام داشته که پس از ورود اسلام، به جی تغییر نام یافت. روایت است که جی در آن زمان تقاطع مسیرهای ارتباطی و اقامتگاه‌های سلطنتی پادشاهان بود. پس از ورود اسلام، در منابع دوران اولیه اسلام در ایران، ذکر شده که در مکان کنونی اصفهان در آن زمان دو شهر به نام‌های جی و یهودیه وجود داشتند.
اصفهان یا اسپهان در طول تاریخ و فراز و نشیب‌های زیادی به خود دیده است. در دوران دیلمیان، مرداویج زیاری این شهر را به پایتختی خود برگزید و پس از آن رکن‌الدین دیلمی اصفهان را پایتخت حکومت خود کرد. این شهر در دوران حمله مغول‌ها آسیب‌های زیادی دید و قسمت‌های بزرگی از آن تخریب شد تا اینکه طغرل سلجوقی با تسلط بر اصفهان، در راستای رونق دوباره آن گام برداشت. اوج شکوفایی اصفهان را می‌توان در دوران صفویه مشاهده کرد. با انتقال پایتخت صفویان از قزوین به اصفهان، اقداماتی از قبیل رونق اقتصادی، احداث کاروانسراها و بهبود تجارت، ایجاد محله‌ها، ساخت آب‌انبارها، بازارها و مساجد اصفهان صورت گرفت. در دوران قاجار نیز مسعود میرزا پسر ناصرالدین‌شاه قاجار حاکم این شهر شد.
درباره وجه تسمیه سپاهان نیز روایت‌های مختلفی در میان است؛ گروهی بر این باورند از آنجایی که این شهر در زمان ساسانیان مرکز گرد آمدن سپاه و سپاهیان مناطق جنوبی ایران بود، به "اسپهان" مشهور شده که بعد از ورود اعراب، به اصفهان تغییر نام یافته است. برخی محققین نیز نام‌های صفاهان، جی، گی، سپانه، صفاهان، صفاهون، گابیان، اسپادانا، گابیه و غیره را به اصفهان پیشین نسبت می‌دهند.

http://mrbilit.com/mag/

عالی قاپو اصفهان بنایی دیرینه و دیدنی است که دیدنش را نباید از دست داد! البته وجود چنین بنایی در اصفهان که با عنوان «نصف جهان» معروف است، چندان عجیب نیست. کاخ عالی قاپو با نمایی شگفت انگیز و معماری باشکوه ایرانی یکی از مکان های گردشگری شهر اصفهان است. مسافران بسیاری در بازه سفر خود به اصفهان بازدید از بنای تاریخی عالی قاپو را جای می دهند تا هنر و معماری ایرانی را بر چهره این بنای باستانی مشاهده کنند. اگر شما هم می خواهید از کاخ عالی قاپو در اصفهان دیدن کنید، پیشنهاد می کنیم تا پایان این مطلب با ما همراه شوید تا باهم به اصفهان سفر کنیم و با کاخ عالی قاپو آشنا شویم.

تصویر زن و مرد روی دیوار بنای عالی قاپو در اصفهان

معماری کاخ عالی قاپو، عمارتی برای شاهان صفوی

بنای دیدنی عالی قاپو دارای معماری حیرت انگیز است؛ به طوری که از هر طرف به آن نگاه کنید، نمایی دیگر می بینید. از پشت بنا 5 طبقه، از کنار 3 طبقه و از طرف میدان نقش جهان در 2 طبقه دیده می شود. البته کاخ عالی قاپو اصفهان در مجموع با طبقه همکف 6 طبقه دارد. از بالای عمارت عالی قاپو می توانید تمام مناظر شهر اصفهان را مشاهده نمایید. عمارت عالی قاپو درابتدا بنایی ساده بوده است. به تدریج به دستور شاه عباس طبقه هایی به آن اضافه شد. این کاخ و اثر تاریخی در 5 مرحله بنا شد. در ساخت بنای تاریخی عالی قاپو استادانی بنام و معماران معروف مسجد جامع عباسی و شیخ لطف الله همکاری داشتند.

ارتفاع بنای تاریخی عالی قاپو 48 متر است.

عکسی از معماری باشکوه داخل عمارت عالی قاپو در شهر تاریخی اصفهان

پیشینه تاریخی عمارت زیبای عالی قاپو

بنای باستانی عالی قاپو در حقیقت مکانی برای اقامت شاه عباس صفوی بود. شاه عباس صفوی از عمارت عالی قاپو برای دعوت از مهمانان مهم و عالی رتبه استفاده می کرد. شاه عباس اول  در سال 973 خورشیدی دستور داد کاخ زیبای عالی قاپو ساخته شود. این رخداد پس از انتخاب اصفهان به عنوان پایتخت به جای قزوین اتفاق افتاد. مینیاتورها و گچبری های عمارت عالی قاپو هنر دست هنرمندان دوره صفوی است که بسیار چشم نواز و زیباست. نام بنای عالی قاپو در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است و در لیست میراث جهانی یونسکو به منزله قسمتی از میدان نقش جهان قرار دارد.

در دوره صفویان، عمارت عالی قاپو اصفهان با نام های «قصر دولت خانه» و «دولت خانه مبارکه نقش جهان» معروف بود.

عکسی قدیمی از عمارت تاریخی عالی قاپو

آستانه کاخ عالی قاپو

آستانه عمارت از جنس مرمر ساخته شده و درحقیقت، درگاهی برای ورود عابرانی بوده است که بدون اجازه شرفیابی به حضور شاه می رسیدند. این عابران در آستانه کاخ به خاک می افتادند و زمین را به نشانه احترام می بوسیدند.

کاخ عالی قاپو اصفهان کجاست؟

عمارت باشکوه عالی قاپو در بخش غربی میدان نقش جهان اصفهان و مقابل مسجد شیخ لطف الله قرار دارد.

زمان بازدید: 9 تا 16:30

چه کسی مینیاتورها و گچبری‌ های زیبای بنای عالی قاپو را ترسیم کرد؟

مینیاتورها و گچبری های دیدنی و شگفت انگیز کاخ عالی قاپو هنر دست رضا عباسی، هنرمند مشهور دوره صفوی است. اگر به «اتاق صوت» یا «اتاق موسیقی» در کاخ عالی قاپو سری بزنید، آثار باشکوه این هنرمند ایرانی را مشاهده خواهید کرد.

۱. اصفهان بعد از تهران و مشهد، سومین شهر بزرگ ایران محسوب می‌شود.

۲. در سال ۱۳۹۴ اصفهان به‌همراه رشت، اولین شهرهای ایران بودند که به شبکه شهرهای خلاق جهان زیر نظر یونسکو پیوست.

۳. میدان نقش جهان با ۵۶۰ متر طول و ۱۶۰ متر عرض، یکی از بزرگترین میدان‌های دنیا است.

۴. یکی از نام‌های قدیمی اصفهان سپاهان است؛ برخی از کارشناسان معتقدند که در دوران حکومت ساسانیان، این شهر مرکز گرد آمدن سپاه بود و سپاهیان مناطق جنوبی ایران مانند بختیاری، فارس و ... در این ناحیه جمع شده و به‌سمت محل نبرد حرکت می‌کردند. آن‌ها به این مکان اسپهان می‌گفتند و بعدا این کلمه معرب شده و به‌شکل «اصفهان» درآمده است.

۵. یکی دیگر از نام‌های قدیمی اصفهان «الیهودیه» است؛ زمانی که کوروش بزرگ بابل را تصرف کرده و یهودیان را از اسارت پادشاه آن نجات داد، برخی از آن یهودیان به ایران آمده و در این منطقه سکونت یافتند و به همین دلیل به اصفهان فعلی دارالیهودیه گفتند.

۶. در سال ۱۰۰۶ هجری قمری شاه عباس پایتخت خود را از قزوین به اصفهان انتقال داد؛ این کار دلایل مختلفی داشت و یکی از این دلایل علاقه‌ی زیاد شاه عباس به طبیعت اصفهان بود.

۷. شهر نجف‌آباد در دوران صفویان، به‌عنوان شهر بازرگانی و به‌منظور تهیه آذوقه‌ی شهر اصفهان بنا شد.

۸. اصفهان در دوران شاه عباس اول تا مرگ شاه عباس دوم، برترین شهر خاورمینه محسوب می‌شد. در این دوران اصفهان حتی از قسطنطنیه بزرگ‌تر و زیباتر بود و ۴ کوی (محله) به نام‌های عباس‌آباد، جلفا، گبرآباد و اسپهان داشت.

۹. در دوران قاجار و حکمرانی «مسعود میرزا ظل‌السلطان» (پسر ناصرالدین شاه) بیش از ۵۰ بنای تاریخی و باغ ایرانی در اصفهان نابود شد.

۱۰. اغلب آثار تاریخی که در اصفهان به جلا مانده است، مربوط به دوران اسلامی است. از بناهای قبل از دوره‌ی اسلامی در اصفهان می‌توان به آتشکده‌‌ای در کوه آتشگاه اشاره کرد.

۱۱. اصفهان در دوران سلجوقیان و صفویان در اوج شکوه و زیبایی خود قرار داشت و امروزه باشکوه‌ترین آثار و بناهای تاریخی آن متعلق به همین دوران‌ها است. 

۱۲. میدان نقش جهان در دوران شاه عباس در اصفهان ساخته شد.

۱۳. قوچ و میش نماد جانوری اصفهان شناخته شده است.

۱۴. یکی از دلایلی که اصفهان را «نصف جهان» می‌نامند این است که این شهر بیش از شش هزار اثر تاریخی با قدمت صدها و بلکه هزاران سال را در خود جای داده است.

۱۵. روز سوم اردیبهشت که روز تولد شیخ بهایی است، روز نکوداشت اصفهان نام‌گذاری شده است.

شاه‌عباس اول، پیش از آنکه به سلطنت برسد، دوران کودکی و نوجوانی‌اش را در شهر هرات گذرانده بود. هرات از جمله شهرهای زیبای دوران اسلامی است که همواره وصف زیبایی‌هایش در کتاب‌های مختلف به میان آمده و از آن با عنوان «باغ شهر هرات» نام برده شده است. از سوی دیگر، باغ‌های تیموری شهرت بسیاری داشته‌اند و باغ‌های ساخته شده در سمرقند توسط تیمور و جانشینانش را می‌توان ریشه اصلی باغ‌های صفوی دانست؛ ازاین‌رو می‌توان چنین پنداشت که شاه‌عباس با در ذهن داشتن شهری که کودکی‌اش را در آن گذرانده بود و پر از باغ‌های پردرخت زیبا بود، به هنگام استقرار در اصفهان تصمیم به ساختن پایتختی زیبا با در نظر گرفتن اصول شهرسازی جدید گرفت. باغ در نهاد ایرانیان، که اکنون مسلمان شده‌اند، از روزگاران قدیم نمادی از بهشت ابدی بوده است. این علاقه به برپا کردن فضاهای پر گل و درخت، با آب‌وهوای تقریباً خشک سرزمین ایران در بیشتر نقاط آن نیز بی‌ارتباط نیست. پس از ورود اسلام به ایران، این تفکر قدرت بیشتری گرفت و تلاش‌ها برای ساختن باغ بهشت در روی زمین قوت گرفت. تقسیم آن به چهار بخش هم ریشه در اعتقاد به تقدس عدد چهار و عناصر چهارگانه طبیعت دارد.
و اما نکته پایانی و قابل‌توجه در مورد خیابان چهارباغ، نام این خیابان است. دلایل مختلفی که برای نام‌گذاری آن برشمرده‌اند، بیان شد ولی آنچه بسیار ساده و روشن درباره ساختار این خیابان و در توصیف اسکندربیک ترکمان و شاردن به آن اشاره شده این است که در هر سوی این خیابان چهارباغ متفاوت وجود داشته است و ازآنجاکه این خیابان دارای دو معبر بوده و مردمی که از شمال به جنوب و برعکس از این خیابان گذر می‌کرده‌اند، هریک در مسیر خود چهار عدد باغ را از نظر می‌گذرانده‌اند، آیا این دلیل نام‌گذاری این خیابان نیست؟ عجیب آنکه کسی تابه‌حال اشاره‌ای به این موضوع نداشته است!

پس از تصمیم‌گیری برای احداث راهی که حدّ فاصل مرکز شهر و منطقه حکومتی تا آن‌سوی زاینده‌رود باشد، نیاز به تملک باغ‌ها و زمین‌های این ناحیه بود که گویا صاحب آن‌ها حاضر به فروش نشده بود. به همین دلیل، شاه‌عباس این باغ‌ها را اجاره ابدی کرد. ازاین‌رو، مهم‌ترین وجه‌تسمیه این خیابان را وجود چهارباغ در اطراف آن می‌دانند که شاردن آن‌ها را چهارباغ انگور ذکر کرده است؛ کمپفر علت این نام‌گذاری را تقاطع با زاینده‌رود و تقسیم شهر به چهار منطقه در اطراف آن می‌داند و آدام اولئاریوس بر این باور است که باغ با چهار خیابان عمود بر هم به چهار قسمت تقسیم شده و به همین جهت چهارباغ نام گرفته است. اسکندر بیک ترکمان، تاریخ‌نگار عصر شاه‌عباس اوّل، درباره احداث خیابان چهارباغ چنین می‌نویسد: «از دروب شهر، یک دروازه در حریم باغ نقش‌جهان واقع و به درب دولت موسوم است، از آنجا تا کنار زاینده‌رود خیابانی احداث فرموده، چهارباغی در هر دو طرف خیابان و عمارات عالیه در درگاه هر باغ طرح انداختند و از کنار رودخانه تا پای کوه جانب جنوبی شهر، انتهای خیابان قرار داده، اطراف آن را بر اُمرا و اعیان دولت قسمت فرموده‌اند که هرکدام باغی طرح انداخته، در درگاه باغ عمارتی مناسبِ درگاه ترتیب دهند و ...». چهارباغ دوره صفوی از دروازه دولت (میدان امام حسین (ع) کنونی) تا میدان انقلاب و ابتدای سی‌وسه‌پل و از انتهای پل تا دروازه شیراز (میدان آزادی کنونی)، امتداد می‌یابد. در ابتدای این خیابان در دروازه دولت، کوشکی دو طبقه با پنجره‌های زیاد چوبی ساخته شده بود که به «جهان‌نما» شهرت داشت. در انتهای دیگر خیابان نیز باغ هزارجریب قرار می‌گرفت که عمارت ورودی آن به‌دقت طراحی شده بود. در طول خیابان در فاصله‌های منظم، عمارت ها و کوشک‌هایی به دستور شاه توسط درباریان ساخته شده بود که به ترتیب در شرق خیابان پس از عمارت جهان‌نما عبارت بود از باغ خرگاه (خیمه‌گاه)، باغ بلبل، دروازه منتهی به قصر سلطنتی، باغ توت، مهمانخانه درویشان نعمت اللهی و شیرخانه (باغ خانه شیران)؛ و در غرب خیابان، باغ هشت‌گوش، باغ تخت، دروازه نقاشی و طلاکاری به بیرون شهر، باغ مو (انگور)، مهمانخانه درویشان حیدری و طاووس خانه (باغ مرغان شاهی). در دو سوی این خیابان دو ردیف درخت چنار کاشته شد که در دوره قاجار به چهار ردیف رسید. همچنین، بیشتر جهان‌گردان به نهر وسط خیابان و حوض‌های تعبیه شده در این مسیر اشاره کرده‌اند و شاردن تعداد این حوض‌ها را هفت عدد ذکر کرده است. این حوض‌ها از سنگ مرمر سفید ساخته شده بودند و در نظر اولئاریوس «فوق‌العاده زیبا» می‌آمدند. قرینه‌سازی در دو سمت خیابان با قرارگیری سردرها، رعایت شده بود. بیشتر سیاحان به عمومی بودن باغ‌ها اشاره کرده‌اند؛ برای مثال، دلاواله دراین‌باره می‌نویسد: «این باغ‌ها متعلق به شاه است ولی مردم با آزادی کامل از آن‌ها استفاده می‌کنند و آن‌قدر میوه در این باغ‌ها وجود دارد که برای تمام شهر کافی و حتّی زیاد است».
این خیابان به‌عنوان محلی برای تفریح و آسایش مردم عادی در نظر گرفته شده بود و حتی یک روز در هفته برای بانوان قرق می‌شد تا آزادانه در چهارباغ گردش کنند. در سفرنامه‌ها از وقت‌گذرانی مردم در قهوه‌خانه‌های اطراف چهارباغ، در سایه‌سار درختان چنار یا روی تخت‌هایی که بر نهر یا حوض‌های وسط خیابان زده می‌شد، گفته شده است که به قلیان کشیدن و گوش دادن به نقالان و معرکه گیران می‌گذشت. در حقیقت خیابان چهارباغ یک تفرجگاه عمومی مصفّا بود.
یکی دیگر از خصوصیات مهم خیابان چهارباغ، به نمایش گذاشتن دستاوردهای شهر و اجرای آیین‌های عمومی بود؛ از جمله مراسم مختلف از قبیل استقبال از سفرا، گردش‌های درباری، آیین‌های رژه و مراسم آب‌پاشان که همه مردم در آن شرکت می‌کردند.